در یک مطالعه بزرگ و با تعداد زیادی از افراد شرکت کننده، رابطه بین تعداد ضربان قلب در زمان استراحت با میزان آمادگی جسمانی افراد و توان بدنی برای فعالیت و اصطلاحاً فیتنس -Fitness- افراد مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتیجه نهایی این مطالعه به این صورت بود که:

  • رابطه معکوس بین ضربان قلب در حالت استراحت و حداکثر مصرف اکسیژن دیده شد که این موضوع مستقیماً با آمادگی جسمانی و چاقی رابطه دارد.
  • ضربان قلب در حالت استراحت یک نشانگر زیستی برای تناسب اندام و بنابراین پیش بینی کننده سلامت قلبی تنفسی است.

چرا این مهم است؟

  • افزایش ضربان قلب در حالت استراحت با افزایش مرگ و میر ناشی از بیماری های مزمن مانند دیابت نوع 2 و سرطان مرتبط است.
  • ضربان قلب در حالت استراحت می تواند به عنوان یک روش کم هزینه و غیرتهاجمی برای ارزیابی خطر بیماری قلبی عروقی و اثربخشی مداخلات مربوط به فعالیت بدنی استفاده شود.

طراحی مطالعه

  • افراد شرکت کننده در مطالعه شامل ۵۷۲۲ زن و ۵۱۴۳ مرد ۲۹ تا ۶۵ ساله بود.
  • ضربان قلب در حالت استراحت و تناسب اندام در ابتدا و میانگین ۶ سال بعد ارزیابی شد.
  • ضربان قلب در حالت استراحت با دو الکترود استاندارد الکتروکاردیوگرام در حالی که بیمار نشسته، درازکشیده و در زمان خواب، اندازه گیری شد.
  • سنسوری که به مدت 6 روز و شب استفاده می شد برای نظارت بر ضربان قلب در هنگام خواب استفاده شد.
  • برای اندازه گیری تناسب اندام، شرکت کنندگان راه می رفتند، روی شیب راه می رفتند و روی تردمیل می دویدند.
  • فعالیت بدنی در یک دوره 6 روزه با استفاده از سنسور ضربان قلب و حرکت ترکیبی اندازه‌گیری شد و این داده‌ها با داده‌های جمع‌آوری‌شده از تمرین روی تردمیل همبستگی داشتند.
  • سایر پارامترهای ارزیابی شده، همراه با تأثیر احتمالی آنها، شامل شاخص توده بدن، مصرف الکل، وضعیت سیگار کشیدن، قومیت، و ترکیب بدن (بررسی شده با جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه) بود.