دریچه های قلب

قلب در اصل یک ماهیچه است که مرتبا منقبض و منبسط می شود. برای این که عملکرد قلب به عنوان یک پمپ موثر خون صورت بگیرد ، لازم است دریچه های یک طرفه ای در مسیرهای ورودی و خروجی خون به قلب وجود داشته باشند تا در زمان باز شدن قلب - که مرحله دیاستول نام دارد - خون ریه و سیاه رگهای بدن وارد قلب شوند سپس در زمان منقبض شدن قلب - که مرحله سیستول نام دارد - خون موجود در قلب وارد سرخ رگ های قلب شده و مجددا به سمت عقب برگشت پیدا نکند.

در ورودی بطن راست و بطن چپ قلب دریچه های دهلیزی-بطنی قرار دارند . در سمت راست قلب دریچه تریکوسپید - سه لتی - بین دهلیز و بطن راست واقع شده است و در سمت چپ قلب دریچه میترال - دو لتی - بین دهلیز چپ و بطن چپ قرار دارد. این دو دریچه در زمان انبساط قلب - دیاستول - اجازه ورود خون از دهلیزها به سمت بطن را می دهند ولی در زمان انقباض بطن ها - سیستول - مانع برگشت خون داخل بطن ها به سمت عقب یعنی دهلیزها می شوند. 

در خروجی بطن راست و چپ قلب دریچه های بطنی-شریانی قرار دارند. در سمت راست قلب دریچه پولمونر - ریوی - بین بطن راست و شریان ریوی واقع شده است و در سمت چپ دریچه آئورت بین بطن چپ و شریان آئورت قرار دارد. این دو دریچه در زمان  انقباض قلب - سیستول - اجازه خروج خون بطن به سمت شریان های اصلی بدن را می دهند ولی در زمان انبساط بطن ها - دیاستول - اجازه بازگشت خون از آئورت و شریان ریوی به سمت قلب را نمی دهند.

عملکرد این چهار دریچه در هر ضربان قلب باعث می شود تا خون در زمان دیاستول از سیاه رگهای بدن وارد قلب شده و با سیستول وارد سرخ رگ های اصلی بدن شده و در سراسر بدن توزیع گردد.

سه نوع بیماری مهم دریچه های قلب را درگیر می کند:

تنگی دریچه های قلبی

نارسایی دیچه های قلبی

عفونت دریچه های قلبی