اکوکاردیوگرافی

اكوكارديوگرافی (يا به اختصار اكو) يك روش تصويربرداری از قلب است كه با امواج التراسوند- همان امواج صوتی - كار می كند. اصول كلی تست اكو همانند انجام سونوگرافی است كه در آن امواج صوتی با فركانس بسيار بالا كه فراتر از محدوده شنوايی گوش انسان است ، توسط يك دستگاه مولد كه در دستان اپراتور قرار می گيرد به سمت قلب ارسال می گردد و پس از عبور از عضلات و بافت های قلب اين امواج مجددا برحسب نوع بافت قلبی يا عروقی كه در مسير امواج قرار می گيرد ، به درجات و شدت های مختلف به سمت دستگاه مولد برگشت داده می شوند كه اين اختلاف در شدت امواج برگشت داده شده توسط سيستم نرم افزاری دستگاه اكو تجزيه و تحليل شده و به صورت تصاوير سياه و سفيد و در برخی موارد رنگی ، بر روی مانيتور دستگاه اكو نمايش داده می شود. اين برگشت امواج صوتی يا همان اكوی امواج وجه تسميه تست اكوكارديوگرافی است.

با وجود سالهای اندكی كه از ابداع علم اكو مي گذرد ، پيشرفت آن بسيار قابل توجه است به طوری كه در حال حاضر متدها و روش های متعدد اكو وجود دارد كه برای تشخيص و پيگيری بيماری های قلبی و ريوی به كار برده ميشوند. با اين حال چندين نكته در مورد تمام كاربردهای اكو مشترك است كه عبارتند از:
- امواج التراسوند به كار رفته در اكو تقريبا هيچ گونه عارضه ای در كوتاه مدت و بلند مدت بر بدن انسان ندارند و مي توان با خيال راحت چندين بار حتی در يك روز، اكو انجام داد.
- اكو در مورد اطفال و حتی جنين يك روش سالم و بدون عارضه بوده و از آن می توان برای تشخيص بيماری های قلبی در جنين و كودكان استفاده كرد.
- اكو يك روش تشخيصی است كه در كنار ساير روش های تشخيصی مانند نوار قلب و تست ورزش ، بعد از گرفتن شرح حال و انجام معاينه توسط پزشك برای تاييد سالم بودن و يا تشخيص بيماری مورد استفاده قرار می گيرد. لذا انجام اوليه اكو برای تشخيص بيماری خاصی به ندرت لازم است.
با توجه به گستردگی درخواست های اكو و با هدف آشنايی مختصر با انواع متدهای اكو ، در زير به روش های مختلف اكو اشاره خواهيم كرد.