تحقیقات جدید نشان می دهد که استاتین ها ممکن است از پارکینسونیسم مرتبط با افزایش سنّ محافظت کنند.

مطالعه مشاهده‌ای نشان داد که افراد مسن‌تری که استاتین مصرف می‌کنند، نسبت به همتایان خود که استاتین مصرف نمی‌کنند، خطر پارکینسونیسم کمتری دارند - اثری که ممکن است تا حدّی توسط کمتر بودن آترواسکلروز داخل جمجمه‌ای در مصرف‌کنندگان استاتین ایجاد شود.

محققان می‌نویسند: «این یافته‌ها بیشتر از این ایده حمایت می‌کنند که رسوب کلسترول در عروق مغزی که در مغز افراد مسن‌تر روی میدهد، ممکن است عامل ناشناخته‌ای در بروز شایع پارکینسونیسم در سنین بالا باشد.»

آنها می افزایند: مهمتر از آن، این یافته ها نشان می دهد که استاتین ها ممکن است نقش درمانی بالقوه ای در کاهش میزان پارکینسونیسم در افراد مسن داشته باشند.

این مطالعه به صورت آنلاین در 23 مارس در مجله Neurology منتشر شد.

این یافته ها بر اساس 2841 سالمند است که در یکی از سه مطالعه پاتولوژیک بالینی در حال انجام در مرکز بیماری راش آلزایمر در شیکاگو ثبت نام کرده بودند.

میانگین سنی شرکت کنندگان در شروع مطالعه 76 سال و 75 درصد زن بودند. هیچکدام در شروع مطالعه پارکینسونیسم نداشتند. یک سوم از شرکت کنندگان (تعداد = 936) استاتین مصرف می کردند.

در طی یک پیگیری متوسط 6 ساله، 1432 (50%) شرکت کننده دچار پارکینسونیسم شدند.

پس از کنترل دموگرافیک، عوامل خطر عروقی و بیماری ها، استفاده از یک استاتین در ابتدا با 16 درصد کمتر خطر پارکینسونیسم همراه بود (نسبت خطر [HR] 0.84؛ 95٪ فاصله اطمینان (CI، 0.74 - 0.96؛ P = 0.008).

در مقایسه با درمان با استاتین با شدت کم، درمان با استاتین با شدت متوسط یا بالا با 7 درصد خطر کمتری برای پارکینسونیسم همراه بود (HR 0.93، 95% CI، 0.87 - 1.00؛ P = 0.043).

محققان همچنین مغز 1044 نفر را که در طول این مطالعه با میانگین سنی 89 سال جان باختند، بررسی کردند.

آنها دریافتند که استفاده از استاتین قبل از مرگ با 37 درصد کمتر احتمال آترواسکلروز مغزی در مقایسه با عدم استفاده از استاتین قبل از مرگ همراه است (نسبت شانس 0.63؛ 95٪ CI، 0.50 - 0.79؛ P <.001).

شهرام اویسغاران، محقق این مطالعه، با مرکز بیماری آلزایمر راش، مرکز پزشکی دانشگاه راش شیکاگو، گفت: «بنابراین، ما فکر می‌کنیم که استاتین‌ها ممکن است در برابر پارکینسونیسم در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون، بسته به میزان پاتولوژی‌های بیماری عروق مغزی، از جمله تصلب شرایین، مفید باشند. 

با این حال، از آنجایی که نتایج حاصل از یک مطالعه مشاهده‌ای است، ما هنوز استفاده از استاتین‌ها را در مقیاس بزرگ برای افراد مسن در معرض خطر پارکینسونیسم توصیه نمی‌کنیم.