واریس پا یکی از شایعترین بیماریهای عروقی بدن است. عوامل متعددی در ایجاد و گسترش واریس پا نقش دارند که مسایل ژنتیکی و ارثی، مصرف دخانیات و سیگار، ایستادن طولانی مدت و بیماریهای اکتسابی وریدی مانند لخته خون و انسداد عروقی از شایعترین آنها هستند. البته در برخی موارد هم دلیل مشخص و واضحی برای ایجاد واریس پیدا نمی شود و نارسایی وریدی بخودی خود می تواند عامل آن باشد.
به هر ترتیب اگر نارسایی رگهای کوچک اطراف مچ پا را هم جزو موارد واریس حساب کنیم، تقریبا تمام افراد به نوعی به واریس عروق دست و پا مبتلا هستند که لازم است در مورد راههای درمان و پیشگیری از آن اطلاعاتی داشته باشند.
در حال حاضر برای درمان واریس از ۵ روش استفاده می شود:
- جراحی و برداشتن رگهای واریس
- لیزر و انجام RF
- اسکلروتراپی و تزریق داروی اسکلروزان داخل رگ
- استفاده از جوراب واریس
- و برخی از داروها
جراحی واریس
یکی از راههای قطعی و دایمی درمان واریس است. در روش جراحی با استفاده از بیهوشی یا بی حسی از نخاع، قسمت های واریسی و نارسای صافن برداشته می شود و می توان گفت که یکی از روشهای قطعی درمان واریس استفاده از عمل جراحی است.
از مزایای جراحی می توان به درمان کامل نارسایی ورید صافن و عدم برگشت بیماری اشاره کرد. زمانی که قطر رگ بیشتر از ۱۵ میلی‌متر باشد، به ویژه در سایزهای بیشتر از ۲۰ میلی‌متر انتخاب اوّل جراحی است زیرا لیزر و اسکلروتراپی در این سایزها جواب مناسبی نخواهد داد.
از معایب این روش تهاجمی بودن و احتیاج به عمل باز است. البته جراحی واریس صرفاً برای درمان واریس های شدید و طنابی در ناحیه صافن بزرگ و صافن کوچک مفید است و نمی توان از آن برای درمان واریس های کوچک و سطحی و واریس های عنکبوتی استفاده کرد.
لیزر و RF
یکی از روشهای رایج و بسیار کاربردی در درمان واریس است. از این روش می توان برای درمان واریس های طنابی و نارسایی وریدهای صافن کوچک و بزرگ استفاده کرد. لیزر و امواج RF باعث انعقاد و از بین رفتن لایه داخلی رگهای واریسی می شوند و متعاقب آن لایه‌های باقیمانده رگ فیبروزه شده و از بین میروند.
لیزر و RF روشی مؤثر و کارامد در درمان واریس است. این کار در کلینیک‌های سرپایی و مطب قابل انجام است. از لیزر می توان برای رگهای واریسی طنابی و بزرگ استفاده کرد و اثر ان معمولاً دایمی و غیر قابل برگشت است.
از مزایای لیزر سرپایی بودن پروسیجر و تحرک و راه رفتن بعد از عمل است.
از معایب آن می توان به عدم درمان واریس‌های عنکبوتی و دردناک بودن پروسیجر اشاره کرد.
اسکلروتراپی
در اسکلروتراپی از داروهای اسکلروزان برای ایجاد انعقاد و آسیب رساندن به لایه داخلی رگهای واریسی استفاده می شود. داروهای اسکلروزان حاوی ترکیبات شیمیایی هستد که می توانند باعث آسیب دیدن و از بین رفتن لایه داخلی عروق واریسی شوند. این آسیب باعث می شود تا بعد از اسکلروتراپی عروق واریسی به هم چسبیده و به تدریج فیبروزه شوند و از بین بروند.
اسکلروتراپی از روشهای بسیار کارامد و نوین در درمان واریس است که برای درمان واریس‌های طنابی و بزرگ و واریس‌های ریز و عنکبوتی قابل استفاده است.
از فواید اسکلروتراپی راحتی انجام کار و کارامد بودن آن است و نتایج بسیار خوبی در درمان انواع واریس با آن قابل انتظار است.
از معایب این روش امکان حساسیت به داروهای اسکلروزان، درد در زمان تزریق و باقیماندن رنگدانه‌های پوستی در مسیر رگهای واریس است.
دیدگاه خود را بنویسید