روزوواستاتین (با نام تجاری Crestor، عرضه شده توسط AstraZeneca) یکی از رایج ترین داروهای استاتینی است . مانند سایر استاتین ها، روزوواستاتین برای بهبود سطح چربی خون فرد و کاهش خطر قلبی عروقی تجویز می شود.
در طول دهه اول یا پس از آن که روزوواستاتین در بازار وجود داشت، به طور گسترده ای به عنوان یک "استاتین نسل سوم" تبلیغ می شد و از این رو به عنوان دارویی مؤثرتر و احتمالاً با عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر داروهای استاتینی معرفی شد. با گذشت سالها و جمع آوری شواهد از آزمایشات بالینی، بسیاری از اشتیاق اولیه برای این استاتین خاص تعدیل شده است.
اکثر متخصصان در حال حاضر خطرات و مزایای نسبی روزوواستاتین را تا حد زیادی مشابه سایر استاتین ها می دانند. با این حال، چند مورد بالینی وجود دارد که در آنها ممکن است روزوواستاتین ترجیح داده شود.
موارد مصرف روزواستاتین
داروهای استاتین برای کاهش کلسترول خون ساخته شدند. این داروها به طور رقابتی به آنزیم کبدی به نام هیدروکسی متیل گلوتاریل (HMG) CoA ردوکتاز متصل می شوند. HMG CoA ردوکتاز نقش محدود کننده سرعت را در سنتز کلسترول توسط کبد بازی می کند.
با مسدود کردن HMG CoA ردوکتاز، استاتین ها می توانند به طور قابل توجهی تولید کلسترول LDL ("بد") را در کبد کاهش دهند و بنابراین می توانند سطح کلسترول LDL خون را تا 60٪ کاهش دهند. علاوه بر این، استاتین ها به طور متوسط سطوح تری گلیسیرید خون را کاهش می دهند (حدود 20-40٪)، و افزایش اندکی (حدود 5٪) در سطح کلسترول HDL خون ("کلسترول خوب") ایجاد می کنند.
به استثنای مهارکننده‌های PCSK9 که اخیراً ساخته شده‌اند ، استاتین‌ها قوی‌ترین داروهای موجود برای کاهش کلسترول هستند. علاوه بر این، برخلاف سایر کلاس‌های داروهای کاهش دهنده کلسترول، آزمایش‌های بالینی نشان داده‌اند که داروهای استاتین می‌توانند به طور قابل‌توجهی نتایج بلندمدت افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) و افرادی که در معرض خطر متوسط یا زیاد ابتلا به CAD هستند را بهبود بخشد.
استاتین ها همچنین به طور قابل توجهی خطر حملات قلبی بعدی را کاهش می دهند و خطر مرگ ناشی از CAD را کاهش می دهند.
تصور می‌شود که این توانایی استاتین‌ها در بهبود قابل‌توجه نتایج بالینی، حداقل تا حدی، ناشی از برخی یا همه مزایای غیرکاهنده کلسترول آنها است. علاوه بر کاهش کلسترول LDL، استاتین ها دارای خواص ضد التهابی، اثرات ضد لخته شدن خون و خاصیت تثبیت پلاک نیز هستند. علاوه بر این، این داروها سطوح پروتئین واکنش‌گر C را کاهش می‌دهند، عملکرد کلی عروق را بهبود می‌بخشند و خطر آریتمی‌های قلبی خطرناک را کاهش می‌دهند .
این احتمال وجود دارد که مزایای بالینی نشان داده شده توسط داروهای استاتین به دلیل ترکیبی از اثرات کاهش دهنده کلسترول آنها و مجموعه متنوعی از اثرات غیر کلسترولی آنها باشد.
روزوواستاتین چگونه متفاوت است؟
روزوواستاتین یک داروی جدیدتر استاتین به اصطلاح "نسل سوم" است. در اصل، این قوی ترین داروی استاتین موجود در بازار است.
قدرت نسبی آن از ویژگی های شیمیایی آن ناشی می شود که به آن اجازه می دهد محکم تر به HMG CoA ردوکتاز متصل شود و در نتیجه مهار کامل تری از این آنزیم را انجام دهد. مولکول روزوواستاتین نسبت به سایر داروهای استاتین کاهش دهنده کلسترول LDL بیشتری تولید می کند. با این حال، مقادیر مشابهی از کاهش کلسترول را می توان با استفاده از دوزهای بالاتر بیشتر استاتین های دیگر به دست آورد.
هنگامی که برای پایین آوردن سطح کلسترول تا حد ممکن به درمان "فشرده" نیاز است، روزوواستاتین داروی مورد استفاده برای بسیاری از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی است.
اثربخشی رزووستاتین
روزوواستاتین در میان داروهای استاتینی که عمدتاً بر اساس نتایج دو کارآزمایی بالینی مؤثر است، شهرت زیادی به دست آورده است.
در سال 2008، انتشار مطالعه ژوپیتر مورد توجه متخصصان قلب و عروق در همه جا قرار گرفت. در این مطالعه، بیش از 17000 فرد سالم که سطح کلسترول LDL خونشان طبیعی بود اما سطوح CRP بالا بود به طور تصادفی برای دریافت 20 میلی گرم روزوواستاتین یا دارونما در روز انتخاب شدند.
در طول پیگیری، افرادی که به صورت تصادفی برای مصرف روزوواستاتین انتخاب شدند، نه تنها سطح کلسترول LDL و سطح CRP خود را به میزان قابل توجهی کاهش دادند، بلکه به طور قابل توجهی حوادث قلبی عروقی کمتری داشتند (از جمله حمله قلبی، سکته مغزی، نیاز به روش بازسازی عروقی مانند استنت یا جراحی بای پس ، و ترکیبی از سکته قلبی، یا مرگ قلبی عروقی)، و همچنین کاهش مرگ و میر ناشی از همه علل.
این مطالعه نه تنها به این دلیل قابل توجه بود که روزوواستاتین به طور قابل توجهی نتایج بالینی را در افراد به ظاهر سالم بهبود بخشید، بلکه به این دلیل که این افراد در زمان ثبت نام سطح کلسترول بالایی نداشتند.
در سال 2016، آزمایش HOPE-3 منتشر شد. این مطالعه بیش از 12000 نفر را با حداقل یک عامل خطر برای بیماری عروقی آترواسکلروتیک ، اما بدون CAD آشکار، مورد بررسی قرار داد. شرکت کنندگان برای دریافت روزوواستاتین یا دارونما به صورت تصادفی انتخاب شدند. در پایان یک سال، افرادی که روزوواستاتین مصرف می‌کردند، کاهش قابل‌توجهی در حوادث ترکیبی (شامل حمله قلبی یا سکته غیرکشنده، یا مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی) داشتند.
در هر دوی این کارآزمایی‌ها، تصادفی‌سازی روزوواستاتین به طور قابل‌توجهی نتایج بالینی افرادی را که دارای یک یا چند عامل خطر بودند، اما هیچ نشانه‌ای از بیماری قلبی عروقی فعال نداشتند، بهبود بخشید.
اکثر متخصصان چربی بر این باورند که اگر استاتین دیگری با دوز کافی استفاده می‌شد، نتایج این آزمایش‌ها یکسان بود و در واقع، توصیه‌های فعلی در مورد درمان با داروهای استاتین معمولاً استفاده از هر یک از داروهای استاتینی را تا زمانی که دوز به اندازه کافی بالا است تا تقریباً به همان سطحی از کاهش کلسترول برسد که با دوز پایین تر روزوواستاتین حاصل می شود. (یک استثنا از این قاعده کلی زمانی رخ می دهد که "درمان با استاتین فشرده" مورد استفاده قرار گیرد. استاتین درمانی فشرده به معنای روزوواستاتین با دوز بالا یا آتورواستاتین با دوز بالا است که قوی ترین استاتین موجود بعدی است.)
اما از آنجایی که روزوواستاتین در واقع همان استاتینی بود که در این دو کارآزمایی بالینی اصلی استفاده شد، بسیاری از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به طور پیش فرض از استفاده از روزوواستاتین به عنوان استاتین انتخابی خود استفاده نکردند.
موارد مصرف دارو
استاتین درمانی برای بهبود سطوح غیرطبیعی چربی خون (به ویژه برای کاهش کلسترول LDL و/یا سطح تری گلیسیرید) و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی نشان داده می شود. استاتین ها برای افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک تثبیت شده، افراد مبتلا به دیابت و افرادی که خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی در 10 سال تخمین زده شده آنها بالای 7.5٪ تا 10٪ است توصیه می شود.
در حالی که، به طور کلی، داروهای استاتین از نظر اثربخشی و خطر ایجاد عوارض جانبی مشابه هم در نظر گرفته می شوند، ممکن است مواقعی وجود داشته باشد که روزوواستاتین ترجیح داده شود. به طور خاص، زمانی که هدف درمان با استاتین «با شدت بالا» کاهش کلسترول LDL به کمترین سطوح ممکن باشد، به طور کلی روزوواستاتین یا آتورواستاتین در محدوده دوز بالاتر مربوطه توصیه می شود.
قبل از شروع دارو
قبل از اینکه داروی استاتینی برای شما تجویز شود، پزشک شما یک ارزیابی خطر برای تخمین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی انجام می‌دهد و سطح چربی خون شما را اندازه‌گیری می‌کند. اگر قبلاً بیماری قلبی عروقی دارید یا در معرض خطر ابتلا به آن هستید، احتمالاً پزشک شما یک داروی استاتین را توصیه می کند.
سایر داروهای استاتینی که معمولاً تجویز می شوند عبارتند از آتورواستاتین، سیمواستاتین، فلوواستاتین، لوواستاتین، پیتاواستاتین و پراواستاتین.
استاتین ها نباید در افرادی که به استاتین ها یا هر یک از ترکیبات آنها حساسیت دارند، باردار یا شیرده، مبتلا به بیماری کبدی یا نارسایی کلیوی یا مصرف بیش از حد الکل استفاده شوند. مطالعات نشان می دهد که روزوواستاتین می تواند به طور ایمن در کودکان بالای 10 سال استفاده شود.
مقدار مصرف روزوواستاتین
هنگامی که روزوواستاتین برای کاهش سطح کلسترول LDL بالا استفاده می شود، معمولاً دوزهای پایین تر (5 تا 10 میلی گرم در روز) شروع می شود و در صورت لزوم هر یک یا دو ماه یکبار افزایش داده می شود. در افراد مبتلا به هیپرکلسترولمی خانوادگی ، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً با دوزهای کمی بالاتر (10 تا 20 میلی گرم در روز) شروع می کنند.
هنگامی که روزوواستاتین برای کاهش خطر بیماری قلبی عروقی در افراد با خطر متوسط بالا استفاده می شود، دوز اولیه معمولاً 5 تا 10 میلی گرم در روز است. در افرادی که خطر آن ها بالا در نظر گرفته می شود (به ویژه، خطر 10 ساله آنها بالای 7.5٪ تخمین زده می شود)، درمان با شدت بالا اغلب با 20 تا 40 میلی گرم در روز آغاز می شود.
اگر روزوواستاتین برای کاهش خطر حوادث قلبی عروقی اضافی در یک فرد مبتلا به بیماری قلبی عروقی از قبل ایجاد شده استفاده شود، معمولاً از درمان فشرده با دوز 20 تا 40 میلی گرم در روز استفاده می شود.
در افرادی که سیکلوسپورین یا داروهای HIV/AIDS مصرف می کنند، یا در افرادی که عملکرد کلیه آنها کاهش یافته است، دوز روزوواستاتین باید به سمت پایین تنظیم شود و به طور کلی نباید از 10 میلی گرم در روز تجاوز کند.
افراد آسیایی تبار نسبت به داروهای استاتین حساسیت بیشتری دارند و بیشتر مستعد عوارض جانبی هستند. به طور کلی توصیه می شود که روزوواستاتین باید با 5 میلی گرم در روز شروع شود و به تدریج در بیماران آسیایی افزایش یابد.
روزوواستاتین یک بار در روز مصرف می شود و می توان آن را صبح یا شب مصرف کرد. برخلاف بسیاری از داروهای دیگر استاتین، نوشیدن مقادیر کم آب گریپ فروت تأثیر کمی بر روزوواستاتین دارد.
عوارض جانبی روزوواستاتین
در سالهای بلافاصله پس از تولید روزوواستاتین، بسیاری از کارشناسان معتقد بودند که عوارض جانبی استاتین با روزوواستاتین کمتر مشخص می‌شود، زیرا می‌توان از دوزهای پایین‌تر برای دستیابی به کاهش کافی کلسترول استفاده کرد. در همان زمان، کارشناسان دیگر ادعا کردند که عوارض جانبی استاتین با این دارو بزرگتر می شود، زیرا این دارو نسبت به سایر استاتین ها قوی تر است.
در سالهای میانی، آشکار شد که هیچ یک از این ادعاها درست نبود. به نظر می رسد که نوع و میزان عوارض جانبی به طور کلی در مورد روزوواستاتین با سایر داروهای استاتین یکسان است.
استاتین ها به عنوان یک گروه، بهتر از سایر داروهای کاهش دهنده کلسترول تحمل می شوند. در یک متاآنالیز که در سال 2017 منتشر شد و 22 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را مورد بررسی قرار داد، تنها 13.3 درصد از افرادی که به صورت تصادفی با یک داروی استاتین انتخاب شدند، دارو را به دلیل عوارض جانبی در عرض 4 سال قطع کردند، در مقایسه با 13.9 درصد از افرادی که به طور تصادفی با دارونما انتخاب شدند.
با این حال، عوارض جانبی شناخته شده ای وجود دارد که توسط داروهای استاتین ایجاد می شود ، و این عوارض به طور کلی برای روزوواستاتین و همچنین هر استاتین دیگری اعمال می شود. مهمترین این عوارض جانبی عبارتند از:
- عوارض جانبی مرتبط با عضله: التهاب عضلانی می تواند توسط استاتین ها ایجاد شود. علائم ممکن است شامل میالژی (درد عضلانی)، ضعف عضلانی، التهاب عضلانی، یا (در موارد نادر، شدید) رابدومیولیز باشد. رابدومیولیز نارسایی حاد کلیوی است که در اثر تحلیل شدید عضلات ایجاد می شود. در بیشتر موارد. عوارض جانبی مرتبط با عضله را می توان با تغییر به یک استاتین دیگر کنترل کرد. روزوواستاتین یکی از داروهای استاتینی است که به نظر می رسد سمیت نسبتا کمی عضلانی ایجاد می کند. در مقابل، لوواستاتین، سیمواستاتین و آتورواستاتین بیشتر مستعد ایجاد مشکلات عضلانی هستند.
- مشکلات کبدی . حدود 3 درصد از افرادی که استاتین مصرف می کنند، آنزیم های کبدی در خونشان افزایش می یابد. در اکثر این افراد، هیچ مدرکی دال بر آسیب واقعی کبدی دیده نمی شود و اهمیت این افزایش کوچک در آنزیم ها نامشخص است. در تعداد بسیار کمی از افراد، آسیب شدید کبدی گزارش شده است. با این حال، مشخص نیست که بروز آسیب شدید کبدی در افرادی که استاتین مصرف می کنند بیشتر از جمعیت عمومی است. هیچ نشانه ای وجود ندارد که روزوواستاتین باعث ایجاد مشکلات کبدی بیشتر یا کمتر از سایر استاتین ها شود.
- اختلال شناختی . این تصور که استاتین ها می توانند باعث اختلال شناختی ، از دست دادن حافظه، افسردگی، تحریک پذیری، پرخاشگری، یا سایر اثرات سیستم عصبی مرکزی شوند، مطرح شده است، اما به وضوح نشان داده نشده است. در تجزیه و تحلیل گزارش های موردی ارسال شده به FDA، به نظر می رسد مشکلات شناختی ادعایی مرتبط با استاتین ها با داروهای استاتین چربی دوست، از جمله آتورواستاتین، فلوواستاتین، لوواستاتین و سیمواستاتین شایع تر است. داروهای استاتین آبدوست، از جمله روزوواستاتین، کمتر با این عارضه جانبی بالقوه دخیل هستند.
- دیابت . در سال های اخیر، افزایش اندکی در ابتلا به دیابت با استاتین درمانی همراه بوده است. یک متاآنالیز در سال 2011 از پنج کارآزمایی بالینی نشان می دهد که در هر 500 نفری که با استاتین های با شدت بالا درمان می شوند، یک مورد دیگر دیابت رخ می دهد. به طور کلی، تا زمانی که می توان انتظار داشت که استاتین به طور قابل توجهی خطر کلی قلبی عروقی را کاهش دهد، این درجه از خطر قابل قبول در نظر گرفته می شود.
سایر عوارض جانبی که معمولاً با داروهای استاتین گزارش شده است عبارتند از تهوع، اسهال و درد مفاصل.
تداخلات دارویی
مصرف برخی داروها می تواند خطر بروز عوارض جانبی با روزوواستاتین (یا هر استاتین) را افزایش دهد. این فهرست طولانی است، اما مهمترین داروهایی که با روزوواستاتین تداخل دارند عبارتند از:
- جمفیبروزیل که یک عامل کاهش دهنده کلسترول غیر استاتین است
- آمیودارون که یک داروی ضد آریتمی است
- تعدادی از داروهای HIV
- برخی از آنتی بیوتیک ها، به ویژه کلاریترومایسین و ایتراکونازون
- سیکلوسپورین، یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی
دیدگاه خود را بنویسید