گیرنده های بتا زیرگروهی از گیرنده های عصبی و هورمونی بر روی سلول های قلبی هستند که تحریک آنها موجب افزایش تعداد ضربان قلب و افزایش قدرت انقباض قلب می شود. داروهای بتا بلوکر این گیرنده ها را مسدود کرده و عملکرد انها را کاهش می دهند. مسدود کننده های گیرنده بتا در پزشکی کاربردهای زیادی دارند. یکی از مهمترین آنها در درمان بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) و آنژین است.

درد قلب

ممهمترین داروهای بتابلوکر عبارتند از: پروپرانولول ، متوپرولول (متورال) ، آتنولول ، کارودیلول و بیزوپرولول.

استفاده از مسدود کننده های بتا برای آنژین

در بیماران مبتلا به آنژین پایدار ناشی از تنگی عروق کرونر ، بتا بلوکرها خط درمانی اول محسوب می شوند. در آنژین پایدار ، یک یا چند شریان کرونر تا حدی توسط پلاک آترواسکلروز مسدود می شود . به طور معمول ، عضله قلب تأمین شده توسط شریان بیمار جریان خون کافی در طی دوره های استراحت دریافت می کند. اما در حین ورزش یا دوره های استرس ، انسداد رگ قلب مانع از افزایش کافی جریان خون برای تأمین اکسیژن مورد نیاز به عضله قلب می شود و ماهیچه قلب دچار ایسکمی می شود (گرسنگی برای اکسیژن). در نتیجه این ایسکمی ، آنژین رخ می دهد.

مسدود کننده های بتا با مسدود کردن تأثیر آدرنالین بر روی قلب کار می کنند. این کار با دو روش ، تأثیر مفیدی در بیماران مبتلا به آنژین دارد:

  • کاهش سرعت ضربان قلب به ویژه در دوره های ورزشی یا استرس.
  • کاهش قدرت انقباض عضلات قلب.

هر دوی این تأثیرات میزان اکسیژن مورد نیاز عضله قلب را کاهش داده و ایسکمی (و آنژین) از بین رفته یا با شدت کمتر و دیرتر ظاهر می شود.

تاثیر بتابلوکرها بر آنژین قلب

در بیماران مبتلا به آنژین ، انسداد گیرنده های بتا اغلب در افزایش شدت یا مدت ورزش که می توان بدون ایجاد ایسکمی یا آنژین انجام داد ، بسیار مؤثر است. بیماران مبتلا به آنژین پایدار که از داروهای مسدود کننده بتا استفاده می کنند ، معمولاً حملات آنژین و درد سینه آنها به صورت چشمگیری کاهش پیدا می کند.

علاوه بر این ، در بیماران مبتلا به آنژین که دارای انفارکتوس میوکارد هستند . (حمله قلبی) ، بتا بلاکرها تنها داروهای ضد آنژین هستند که ثابت شده است خطر ابتلا به انفارکتوس میوکارد بعدی را کاهش می دهند.

در بیمارانی که از حمله سکته قلبی جان بدر برده اند یا در بیمارانی که علاوه بر آنژین پایدار ، نارسایی قلبی هم دارند ، مسدود کننده های بتا به طور قابل توجهی میزان بقای کلی را بهبود می بخشند.

با توجه به فوایدی که بتا بلاکرها دارند ، این داروها انتخاب اول در درمان درد سینه بیماران با تنگی عروق کرونر هستند.

اثرات جانبی مسدود کننده های بتا

عوارض جانبی مسدود کننده های بتا شامل خستگی ، افزایش وزن ، تنگی نفس ، سرگیجه ، سردرد و ناراحتی معده است. از مسدود کننده های بتا نیز به دلیل وجود آنژین در اثر انسداد آنزیم پرینزمتال (اسپاسم عروق کرونر) در بیماران مبتلا به آنژین باید جلوگیری کرد ، زیرا در این بیماران بتا بلاکرها گاهی اوقات می توانند باعث ایجاد اسپاسم بیشتر شوند. از بسیاری از این عوارض جانبی می توان در بیماران مبتلا به آنژین با استفاده از مسدود کننده های بتا  نوع یک که در درجه اول روی خود قلب کار می کنند و تأثیر نسبتاً کمی روی رگ های خونی ، ریه ها و سیستم عصبی مرکزی دارند ، جلوگیری کرد.